باران محرم

آسمان تاب نیاورد محرم برسد

اولین مستمع و گریه کنش باران است

-------------------------------------------

مهر 93 اولین باران پاییزی

 

چرا رفتی ؟! چرا من بیقرارم.

چرا رفتی ؟! چرا من بیقرارم

به سر سودای آغوش تو دارم

نگفتی ماه تاب امشب چه زیباست

ندیدی جانم از غم ناشکیباست 

چرا رفتی؟ چرا من بیقرارم

به سر سودای آغوش تو دارم

خیالت گر چه عمری یار من بود

امیدت گر چه در پندار من بود

بیا امشب شرابی دیگرم ده

ز مینای حقیقت ساقرم ده

چرا رفتی؟ چرا من بیقرارم

به سر سودای آغوش تو دارم

*********

 

سی روز دگر تا به محرم داریم.

از داغ حسین اشک دمادم داریم

در خانه ی سینه تا ابد غم داریم

پیراهن و شال مشکی آماده کنید

سی روز دگر تا به محرم داریم

30 روز مانده تا . . ..

۳۰ روز مانده تا محرم
۳۰ روز تا به معشوق رسیدن
۳۰ روز تا با آقا بودن
۳۰ روز تا بهترین اسم دنیا رو بردن
۳۰ روز تا به یاد شیرخواره بودن
۳۰ روز تا سیلی به 3 ساله
۳۰ روز تا شهادت قمر منیر بنی هاشم
۳۰ روز تا اسیری زینب(امام زمان ببخش
۳۰ روز تا علی اکبر
۳۰ روز تا رستگار شدن
۳۰ روز تا .......................

گذر عمر....

در گذر گاه زمان

خیمه شب بازی دهر

با همه تلخی و شیرینی خود میگذرد

عشقها می میرند

رنگها رنگ دگر می گیرند

و فقط خاطره هاست

که چه شیرین و چه تلخ

دست ناخورده بجا می ماند

"مهدی اخوان ثالث"

 

 

دوست داشتن خوبان.

دوست داشتن خوبان همیشه گفتنی نیست
گاه سکوت 
گاه نگاه 
گاه دعاست

 

امام مهربانی ها...

دورت بگردم را…
از کبوتران حرمت اموخته ام!
بک یا الدخیل یا رئوف….

میلاد علی بن موسی الرضا، مأوای دل‏شکستگان و تکیه‏گاه
درماندگان، بر دلدادگان بارگاه و حریمش مبارک باد!

 

این نیزبگذرد...

نه تو می مانی، نه اندوه، و نه هیچ یک از مردم این آبادی

ب حباب نگران لب یک رود قسم  و ب کوتاهی آن لحظه ی شادی ک گذشت

غصه هم خواهد رفت، آن چنانی ک فقط خاطره ای خواهد ماند...

 

 

تنهایی یعنی...

تنهایی این نیست که کسی کنارت نباشه
یا کسی دوستت نباشه
یا کسی باهات حرف نزنه
یا هیچوقت نخندی

تنهایی یعنی کسی نباشه که بفهمتت

اونموقع بدون که واقعاً تنهایی

پدر آسمانی..

پدرم چشمه جوشان امیدی است که فرداهایم

با تپش های پر از مهر حضورش زیباست

پدرم شعر بلندی است که ابیاتش را

خالق شعر و هنر با سرانگشت خرد جاری ساخت

پدرم شعر خداست

قلبم از سایه ی او شاعر شد

فصل ماتم زده را پرپر کرد

باور عشق شد و قلب مرا باور کرد

پدرم آسمانیست که بارانش را

 بی دریغ بر سرسبزه و خس میریزد

من خودم می بینم

بوسه زن بر دستش

عشق صد معجزه می آویزد

من خودم می بینم

لابه لای صفحات غزل کودکیم

حرف ربطیست ...

که من را با نور

خانه را با لبخند

زندگی را با عشق

می نشاند با هم

پدرم باران است

پدرم لبخند است

پدرم چون دریاست

پدرم شعر خداست