کوه های سر به فلک کشیده سنگی...
کوه هایی که قامت بلند کرده اند بر پهنای دشت های پهناور.
و میتوان دید رویش نرم و لطیف درختان و سبزه ها را بر روی آن.
نه آبی می گذرد و نه خاک مرغوبی دارد.
همه اش سنگ، سنگ، سنگ.
این باور امید است.
که حتی در دل کوهی از سنگ می توان رویید.
باید رویش را باور داشت.
دست خدا بالاتر از همه دست هاست...
بسیار عالی تمامی مطالب زیبا و پرمتحوا
وبلاگتون عالیه
خداقوت