.

جا نگذارید هر چه می‌آورید را با خودتان ببرید‌

آدم‌ها عطرشان را با خودشان می‌آورند

جا می‌گذارند و می‌روند‌‌

آدم‌ها می‌آیند و می‌روند

ولی توی خواب‌هایمان می‌مانند‌

‌ آدم‌ها می‌آیند و می‌روند

ولی دیروز را با خود نمی‌برند‌‌

آدم‌ها می‌آیند خاطره‌هایشان را جا می‌گذارند و می‌روند‌‌

آدم‌ها می‌آیند تمام برگ‌های تقویم بهار می‌شود می‌روند

و چهار فصل پاییز را با خود نمی‌برند‌‌

آدم‌ها وقتی می‌آیند موسیقی‌شان را هم با خودشان می‌آورند

و وقتی می‌روند با خود نمی‌برند‌‌

آدم‌ها می‌آیند و می‌روند

ولی در دلتنگی‌هایمان‌‌ شعرهایمان‌‌

رویای خیس شبانه‌‌مان می‌مانند‌‌‌

جا نگذارید هر چه می‌آورید را با خودتان ببرید‌

به خواب و خاطره‌‌‌ی آدم برنگردید .....

۰ ۲۰ دی ۹۳ ، ۱۱:۴۴

دریغا

در این دنیا غرور دمار از روزگار آدم درمی آورد

مارادونا مدتی به خاطر افسردگی پس از ترک اعتیاد در بیمارستان بستری بود، وقتی مرخص شد حرف قشنگی زد:
اونجا دیوانه های زیادی بودند، یکی میگفت من چه گوارا هستم همه باور می کردند، یکی می گفت من گاندی ام، همه قبول می کردند و...
من گفتم : من مارادونا هستم .
همه خندیدند و گفتند:
هیچکس مارادونا نمیشه!
من خجالت کشیدم که چی به سر خودم آوردم.

در این دنیا غرور دمار از روزگار آدم درمی آورد و دقیقا گرفتار چیزی می شوی که فکر می کنی هرگز به دامش نخواهی افتاد.
مراقب خودتان باشید؛ برگها همیشه موقعی می ریزند که فکر می کنند طلا شده اند!

۰ ۲۰ دی ۹۳ ، ۱۱:۳۳

دریغا

بیمارستان روانی اینور دیوار است یا آنور دیوار؟

و برای ملاقات شخصی به یکی از بیمارستانهای روانی رفتیم
بیرون بیمارستان غُلغله بود
چند نفر سر جای پارک ماشین دست به یقه بودند
چند راننده مسافرکش سر مسافر با هم دعوا داشتند و بستگان همدیگر را مورد لطف قرار می دادند
وارد حیاط بیمارستان که شدیم ، دیدیم جایی است آرام و پردرخت. بیماران روی نیمکتها نشسته بودند و با ملاقات کنندگان گفت وگو میکردند
بیماری از کنار ما بلند شد و با کمال ادب گفت: من می روم روی نیمکت دیگری مینشینم که شما راحت تر بتوانید صحبت کنید
پروانه زیبایی روی زمین نشسته بود ، بیماری پروانه را نگاه می کرد و نگران بود که مبادا زیر پا لِه شود
آمد آهسته پروانه را برداشت و کف دستش گذاشت تا پرواز کند و برود .
ما بالاخره نفهمیدیم
بیمارستان روانی اینور دیوار است یا آنور دیوار؟

عمران صلاحی

قشنگ نوشت ♣

با خاکِ دیگران نمی شود کوزه ی دلخواه ساخت...
عباس معروفی

۰ ۲۰ دی ۹۳ ، ۱۱:۱۹

دریغا

ممنونم ازت خدایا/ که شدم امام رضایی

می روم و می روم تا برسد دست دلم به صحن انقلاب
ز دست ساقی سقا خانه ات که سیراب شدم و مست
چشم میدوزم به شبکه های فولادی پنجره ی وصله ات و
دوان دوان دست های خالی ام را میرسانم به دامانت.
گره کور زیاد دارم اما آنها برای اینجا نیستند ف برای
اینجا یک دل آورده ام یک دل اورده ام برای گره زدن برای وصل شدن برای هست شدن....
-----------------------------------------------
شهادت اقا امام رضا (علیه السلام) تسلیت

منو یک دل هوایی/بعد ازعمری آشنایی
ممنونم ازت خدایا/ که شدم امام رضایی
من غبار خاک طوسم/ بندهء شمس الشموسم
تا میشم دلتنگ جنت/ کفشداریهاشو میبوسم

۰ ۰۲ دی ۹۳ ، ۱۷:۱۰

دریغا

شب یلدای من آغاز شد…

بعد از تو عاشقِ یلدا شدن کار سختی نیست
بی‌ تو هر شب زمستان و هر شب پر از سرماست
و نبودنِ تو عجیب شبیهِ بودن‌هایِ ماست
پناه میدهم به تو که این شب یلدا تنهایی
خودم هزار شبِ یلدا تنها بوده ام
فرخنده باد این شبِ دیماه

بیائید تا در بلندترین فرصت شبانه از هزار رنگی پاییز به یک رنگی زمستان برسیم

میخواهم شب یلدا دست دلم را بگیرم و در این شب طولانی ،

بروم به «حرم»!
تا صبح قدم بزنم در صحن و سرای امام رضا و یک شب سرد زمستانی را در جوار خورشید آسمان هشتم ، به گرمی سر کنم!
یلدای امسال میخواهم دید و بازدیدی با امام رئوف داشته باشم.

من بروم تا او هم بیاید.من سلام بدهم و او جواب دهد.

«السلام علیک یا علی بن موسی الرضا»
یلدایتان خوش!